3. ทุกอย่างขับเคลื่อนด้วยคน .. ทิศทางของบริษัท เกิดจากวิสัยทัศน์ของคน กำไรของบริษัท เกิดจากฝีมือของคน ระบบงานเจ๋ง ๆ เกิดจากคนคิดขึ้นมา .. ถ้าอยากรู้ว่าบริษัทไหนหรือโครงการไหน มีอนาคต หากทำได้ ให้คุยกับเจ้าของ หรือผู้บริหาร ไม่ใช่เน้นดูตัวเลขในงบการเงินหรือแผนธุรกิจอย่างเดียว .. และต่อให้ได้ฟังมาแล้ว ก็ต้องคิดต่อด้วย ไม่ใช่เชื่อเลยทั้งหมด

4. แนวคิดที่ช่วยให้เราประสบความสำเร็จได้จริง ฟังจบแล้วเห็นภาพว่าต้องทำอะไรบ้าง 1-2-3 มักจะมาจากคนที่ประสบความสำเร็จแล้วจริง ๆ คือ ได้ลงมือทำสิ่งนั้นมาแล้วจริง .. และแนวคิดพวกนี้ 99% จะได้จากการพูดคุยส่วนตัว แบบเพื่อนเล่าให้ฟัง ไม่ใช่จากงานสัมมนา .. และถ้าอยากมีเพื่อนเก่ง ๆ ที่จะยอมเล่าสิ่งดี ๆ ให้ฟัง เราเองต้องเป็นคนที่คู่ควรต่อการถูกเล่าให้ฟังเช่นกัน

5. ทำงานให้คิดถึงตัวงานก่อน (และถ้าทำ feasibility study และ financial model ก่อนลงมือด้วยก็จะเจ๋งมาก) ถ้างานได้ผลดี รายได้และกำไร จะตามมาเอง .. หลายคนเน้นมโนล่วงหน้า ว่าถ้ามีเงินเท่านั้นเท่านี้ แล้วจะเอาไปทำอะไรบ้าง แต่ไม่ลงมือทำงานให้เกิดผลสำเร็จอย่างสูง .. เมื่อไม่สร้างเหตุ แต่นอนรอผล ก็ต้องรอไปเรื่อย ๆ .. หรือบางคนคิดได้ก็ลุยเลย ไม่วางแผน แบบนี้อาจจะได้ทำ แต่โอกาสสำเร็จก็น้อยลง .. ซึ่งถ้าอิงตามแนวทางท่านพุทธทาส ก็อาจจะเรียกว่า “ทำงานด้วยจิตว่าง”

6. ถ้ายังหายใจอยู่ ก็อย่าหยุดทำงาน แต่ให้เลือกงานที่รัก และมีประโยชน์ .. การอยู่เฉย ๆ หรือใช้เงินไปเรื่อย ๆ ต่อให้มีเงินมากพอแล้วก็ตาม คนที่มีสติและรู้ว่าตัวเองมีฝีมือ ถึงจุดหนึ่งก็จะรู้สึกเบื่อ รู้สึกไร้ค่า แล้วก็ต้องลุกมาทำอะไรใหม่ ๆ ใหญ่ ๆ ต่อไปอยู่ดี .. ดังนั้น การตั้งเป้าเกษียณไว ในทางปฏิบัติจึงมีโอกาสเกิดน้อย เพราะคนที่ตั้งเป้า แต่ไม่ลงมือทำจริงจัง ก็ยังต้องทำงานไปเรื่อย ๆ .. ส่วนคนที่ไม่ตั้งเป้าแบบนี้ คือรักที่จะทำงานไปเรื่อย ๆ เท่าที่ยังมีแรงทำ ก็จะไม่ได้คิดเรื่องเกษียณ ไม่ได้คิดจะหยุดทำงาน แม้ความจริงจะมีเงินเกินพอแล้วก็ตาม คือไม่หยุด เพระไม่ได้ตั้งเป้าเป็นเงิน

7. เมื่อทำเพื่อตัวเองจนมีพอแล้ว ก็ทำเพื่อคนอื่น ทำเพื่อส่วนรวมด้วย .. อันนี้ไม่ใช่คำสวย ๆ ที่เลือกมาพูดจบ แต่ผู้ใหญ่ที่เคารพผู้ประสบความสำเร็จอย่างสูงหลายท่าน “คิดและทำ” ตรงกันเมื่อเริ่มเข้าวัยอาวุโส .. เพราะเงินไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะการ “ทำให้” ที่ไม่ใช่ “ทำเอา” และไม่ใช่เป็นทำนองยิ่งให้ก็ยิ่งได้ เพราะเมื่อคนเราผ่านชีวิตมาถึงจุดหนึ่งแล้ว บรรลุคุณธรรม (ไม่ใช่บรรลุธรรมนะครับ) มาถึงระดับหนึ่งแล็ว ก็จะให้เพราะอยากให้ ให้เพราะรู้ว่าเมื่อให้แล้วจะเกิดเป็นประโยชน์ ไม่ได้ให้เพราะอยากได้อะไรตอบแทนอีกต่อไป .. ซึ่งผมจะเรียกการให้แบบนี้ว่า “การให้ด้วยจิตว่าง”

อ่านครบ 7 ข้อแล้ว ใครที่นำไปใช้ ก็ขอให้ประสบความสำเร็จตามใจหวังครับ (แต่จริง ๆ ถ้าหยิบไปทำได้ ไม่ต้องอวยพรก็สำเร็จได้เองอยู่แล้วครับ :D)

และทั้งหมดนี้คือเท่าที่เจอมา .. และทำมา

SJ@TIF >> About TIF